Rys historyczny
|
W dzieje Łańcuta wpisana jest bogata historia straży pożarnych. Trwający przez wieki powszechny obowiązek mieszczan, ochrony miasta przed ogniem wsparty został działaniami Zamkowej Straży Pożarnej, a od 1876r. Ochotniczej Straży Pożarnej w Łańcucie. Jednostka ta była jedną z wcześniej powstałych Straży ogniowych na ziemiach polskich i jako jedna z pierwszych została zrzeszona w Lwowskim Związku Straży Pożarnych. Założycielem jej był mieszkaniec Łańcuta, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego doktor medycyny Kazimierz Kralczyński. Organizacja ta działała w oparciu o szerokie zaplecze społeczne. Skupiała w swych szeregach nie tylko drużynę ratowniczą, ale także amatorski zespół teatralny, muzyczny oraz orkiestrę dętą. | |
 |
Bezpośrednim spadkobiercą tradycji i kontynuatorem działań tej Straży od grudnia 1944 roku było Okręgowe Pogotowie Zawodowe Straży Pożarnej, na bazie którego w roku 1966 powstaje Zawodowa Straż Pożarna w Łańcucie. Głównym organizatorem Okręgowego Pogotowia Zawodowego był jego pierwszy komendant – ogn.poż. Jan Nycz. Współczesna jednostka Państwowej Straży Pożarnej w Łańcucie funkcjonująca jako nowoczesna wielozadaniowa służba ratownicza, zatrudniająca wysoko wykwalifikowanych ludzi, dysponująca nowoczesnym sprzętem, zajmująca funkcjonalne i obszerne budynki wydawać się może całkiem nowym zjawiskiem w środowisku łańcuckim. Chociaż oblicze dzisiejszej Straży Pożarnej różni się od tej z 1876 czy 1944 roku – to jest przecież kolejnym ogniwem w całóści funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej miasta – jest unowocześnioną formą Zawodowej Straży Pożarnej i kontynuatorką tradycji sędziwej Jubilatki – Ochotniczej Straży Pożarnej. |
|
dr Kazimierz Kralczyński | |
 |
 |
|
Budynek , w którym mieściła się pierwsza |
Budynek PZU, w którym w latach 1950-1988 |